پنجابی کے لازوال اقوال شاعری میں

 

*پنجابی زبان  دے لازوال اقوال تے نصیحتاں بزرگاں دیاں*

میرا     آکھا      مَن         لے  پُترا

ھَر     گل      پَلے     بَنھ   لے  پُترا

موڑاں   والی    راہ     نئیں چَنگی

نِت     بیگانی   چاہ   نئیں  چَنگی

اَصلوں    ھولا    دِل    نئیں چَنگا

بہتا       وڈا      تِل     نئیں چَنگا

بوھتی   کِھلری   وَل   نئیں چَنگی

کَنڈوں    اوھلے   گل   نئیں چَنگی

تِڑ  کے  ماری  چھال نئیں چَنگی

بوھتی    لَمی    کال   نئیں چَنگی

‏رُکھاں    تَھلے    مَچ   نئیں چَنگا

ڈھیر   فَسادی   سَچ   نئیں چَنگا

کَکھاں    نیڑے   اَگ   نئیں چَنگی

سِر  توں  بھاری  پَگ  نئیں چَنگی

بے  قدرے  دی  کھوہ نئیں چَنگی

بَدو   بَدِی  دی  ٹوہ   نئیں چَنگی

اِس توں پچھے  ھور نُوں پَھڑئیے

پہلاں گھر  دے چور نُوں پَھڑئیے

کرنی   اَنت   اَخیر   نئیں چَنگی

‏کُتیاں   اگے   کِھیر  نئیں چَنگی

لَڑ   کے  کِیتی  وَنڈ  نئیں چَنگی

لُون دے نیڑے کھنڈ نئیں چَنگی

َمَنگویں سوچ تےچُک نئیں چَنگی

سَٹ  کے چٹنی  تُھک نئیں چَنگی

کچی    پِلی    رُت    نئیں چَنگی

سب نُوں دِسدِی گُت نئیں چَنگی

اَکھاں  دے  وِچ قہر نئیں چَنگا

جِبھ  وِچ بَھریا زھر نئیں چَنگا

‏تُوں  تُوں تے  تکرار  نئیں چَنگی

ھَٹ  تے  بیٹھی نار نئیں چَنگی

وَکھری وَکھری تَون نئیں چَنگی

ایویں  کرنی  چَون نئیں چَنگی

جیٹھ ھاڑ دی دُھپ نئیں چَنگی

مَوتاں  ورگی   چُپ نئیں چَنگی

رَستے  دے  وِچ  بیر  نئیں چَنگی

صُلح  وِچ  کرنی  دیر  نئیں چَنگی

اے    گلاں   جے   بُھل  جَاویں  گا

پُترا     جَگ    تے   رُل   جَاویں  گا